Veerkracht

Mijn moeder is 15 april jl. 92 jaar geworden. 

En iedereen die mijn moeder een beetje kent weet dat zij een krachtige en zelfstandige vrouw is. Beurtelings hebben mijn broer, zus en ik telefonisch contact. En ik ken mijn moeder goed genoeg om te weten dat zij daar op enig moment vast wel iets over zou zeggen. En dat gebeurde.

“Je moet niet denken…”, verklaarde zij, “dan zit mijn moeder daar steeds maar zielig alleen, want ik ga elke dag nog even naar buiten, doe mijn boodschapjes, volg kerkdiensten en concerten van de Laurenskerk en de Doelen online. Ik kijk naar foto’s van musea. Dus ik heb genoeg te doen en we zitten allemaal in hetzelfde schuitje”.

Wat ben ik ongelooflijk trots op haar! 

Op haar veerkracht en haar inzicht. Op haar levenslust om élke dag te laten tellen in plaats van alle dagen te tellen tot alles weer voorbij is.